Bazen bir dizi yalnızca bir dizi değildir. Bugün, dünya televizyon tarihinin en çok izlenen yapımlarından biri olan Friends’in finalinin yıl dönümü. Bundan tam 21 yıl önce yayınlanan o son bölümde, altı kişilik bir arkadaş grubunun bir dönemi kapattığına şahit olduk. 2004 yılında Amerika’da 2 milyon kişinin izlediği final, bugün hâlâ sosyal medyada dolaşıyor, hâlâ izleniyor, hâlâ konuşuluyor. Ama ilginç olan şu ki, Friends artık sadece o dönemi yaşayanların değil, biz “sonradan yetişenlerin” de hikayesi oldu.

1999 doğumluyum. Yani Friends’in son bölümü yayınlandığında bebekmişim. O dönemin heyecanını yaşamadım, ama büyüdüğümde Netflix’te ilk kez açtığımda, bir bölüm derken ikinciyi, üçüncüyü izlerken kendimi bambaşka bir dünyanın içinde buldum. New York’ta bir kafede toplanan bu altı kişi, gerçek hayatta tanımadığım ama izledikçe içime sinen dostlarım gibi oldu. Özellikle Chandler... O esprili, içine kapanık ama kalpten kalbe dokunan haliyle ekranın en gerçek karakterlerinden biri gibiydi. Ve işte geçtiğimiz yıl, Matthew Perry'nin, yani hepimizin “Chandler”ının ölüm haberini aldığımızda, bu diziyi sadece bir dizi olarak görmediğimi fark ettim. Üzüntü, dizinin tekrar bölümlerinde bile yankılandı. Çünkü bazen bir karakterin gidişi, sadece oyuncunun değil, bir dönemin, bir ruh halinin de vedası gibi oluyor. 

Friends bize şunu gösterdi: İlla aynı şehirde yaşamak gerekmez, aynı ofiste çalışmak gerekmez. Birbirini seven insanların hikayesi her zaman evrenseldir. Diziyi izlerken kendi arkadaş grubumu düşündüm hep. Kimi zaman Monica gibi düzen hastası, kimi zaman Rachel gibi ne yapacağını bilemeyen ama ayakta kalmaya çalışan kadınlar olduk. Phoebe gibi tuhaf, Ross gibi takıntılı, Joey gibi saf ama samimi anlarımız oldu. Ama en çok da Chandler gibi, içini espriyle örten insanlara sıkça rastladık hayatımızda.

Bugün sosyal medya “nostalji” başlığıyla Friends’ten kareler paylaşıyor. Ama bu sadece nostalji değil. Bu, evrensel bir bağın sürmesi. Dizi bitti, evet ama YouTube’da hala kesitleri milyonlarca kişi izliyor, TikTok’ta Chandler replikleri dönüyor. Çünkü Friends, artık sadece 90’lar dizisi değil. Bizim de dizimiz oldu. Son bölümde Monica'nın dairesinde kapı kapanır. Anahtarlar kapının üstünde. Kamera yavaşça uzaklaşır. Belki dizi orada bitti ama arkadaşlık, ekranın ötesinde hâlâ devam ediyor. Ve biliyoruz ki, Chandler hep bizimle. Hem kalbimizde, hem o kahverengi deri koltukta...