' Merak olarak adlandırılan uçucu bir duyguyu takip ederek pek çok yere ve bilgiye ulaşan insanlık, üzerinde yaşadığımız gezegenin geçmişi hakkında gitgide daha kapsamlı bir anlayışa erişiyor. Belirli sebepler aday gösterilebilse de hangi olaylar zincirine bağlı olarak yaşandığı kesin olmayan, ancak neredeyse tüm araştırmacıların yaşandığı konusunda hemfikir olduğu kitlesel yok oluşlardan bugüne dek beş tanesinin yaşandığı düşünülüyor. Kitlesel yok oluşlar dünya üzerindeki yaşamın büyük bir bölümünün jeolojik olarak çok kısa olarak kabul edilen bir zaman dilimi içinde ortadan kalkması olarak özetlenebilir. Bu olayların belki de en çok tanınanı olan beşinci ve şimdiye dek yaşanmış olduğu tahmin edilen kitlesel yok oluşların sonuncusu yani dinozorların yok oluşunun ortalama 66 milyon yıl önce gerçekleştiği tahmin ediliyor. Bilim insanları bu tip yok oluşların nedenlerini açıklayan birçok teoriyi öne sürmekte olsa da günümüzde dinozorların yok oluşu hakkındaki teoriler hala netlik kazanmamış durumdadır. Bir kısım, dünyaya çarpan gök taşları teorisini desteklerken, diğer yetkililer ise volkanik aktiviteyi bu canlıların yok oluşuna sebep olarak göstermekte. 1970 yılı civarında Meksika’da bulunan devasa Chicxulub Krateri’ni oluşturan ve dönem olarak dinozorların yok oluşuna uyan göktaşı ise günümüzde en çok kabul gören sebeplerdendir. Yakın zamanda yapılan bir araştırma, dinozorların yok oluşundan önceki diğer dört bilinen kitlesel yok oluşun bir takım volkanik aktiviteyle aynı dönemlerde yaşandığını baz alarak ardında pek çok jeolojik iz bırakmış olan bu aktivitelerin kökenlerini ve nedenlerini kitlesel yok oluşlarla ilişkilendirmeye çalıştı. Birçok faktörü ele alarak oluşturulan veri grupları süper bilgisayarlarca işlendikten sonra elde edilen sonuçlar araştırmacılarca farklı açılardan yorumlandı ve tekrar tekrar analiz edildi. Dinozorlardan önceki dört kitlesel yok oluş olayının yaşandığı dönemlerdeki kıtasal boyutlardaki volkanik aktivitelerin bu olaylarla zaman çizelgesi üzerinde denk düşmesi araştırmacıların kanılarını destekleyici nitelikteydi. Elde edilen bilgilerin ışığında araştırmacılar devasa bir meteor dünyaya çarpmış olsun ya da olmasın, volkanik aktivitenin sebep olacağı küresel etkilerin dinozorları yok oluşa sürüklemiş olacağını sayısal olarak kanıtlamış oldu. Bununla yetinmeyen araştırmacılar diğer dört kitlesel yok oluşu da kapsayan aynı analizi asteroitler için de gerçekleştirdi ve dünya üzerindeki yaşamın büyük ölçüde değiştiği dönemlere denk gelen asteroit çarpmalarının sayısı ve etkisinin volkanik aktivitelere kıyasla çok daha düşük olduğu ortaya çıktı. Bugün elimizde olan bilgilerin aksi ispatlanana dek volkanik aktivitelerin asteroit çarpmalarına kıyasla kitlesel yok oluşlarda daha etkili olduğunu söyleyebiliriz.